معرفی کامل ورزش های رزمی ژاپنی بهمراه تصاویر آنها

در ادامه آموزش های کاربردی ورزش های رزمی، در این پست به معرفی کامل ورزش های رزمی ژاپنی بهمراه تصاویر آنها می پردازیم.

مقدمه:

هنرهای رزمی در بین مردم کشورهای مختلف قدمتی طولانی دارد که این هنرها ریشه در فرهنگ و آیین مردم هر دیار دارد و آیین ها با تأثیر بر نوع مبارزات باعث شکل گیری سبکهای مختلف شده اند.

فیلم دفاع شخصی بسیار زیبا !!!حتما ببینید:

پست مشابه : بهترین ورزش رزمی در ایران و جهان برای دفاع شخصی یا قهرمانی کدام است؟ چرا؟

---

تقسیم بندی هنرهای رزمی:

از دیدگاه سلاح، هنرهای رزمی را می‌توان به سه گروه «مسلح»، «بی‌سلاح» و «مسلح و بی سلاح» تقسیم می‌شوند. اولی مهارت‌هایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه و شمشیرزنی را شامل می‌شود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی‌سلاح بر ضربات دست و پا تأکید دارند سومی به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بی سلاح، مبارزهٔ مسلح نیز وجود دارد. امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون کِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون سلاحی همچون کاراته، جودو و جوجیتسو نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند. هنرهای رزمی آیکیدو و هاپکیدو هم به عنوان هنرهای رزمی بی سلاح و مسلح تمرین می‌شوند.

۱- بوکس

اولین مبارزات این نوع ورزش رزمی در سال ۱۸۸۷ بود که این ورزش در ژاپن باب شد. قوانین حاکم بر بوکس حرفه ای ژاپن تحت نظر کمیسیون بوکس همین کشور تنظیم شده اند تا بوکسورها را به مبارزه در داخل کشور خود تشویق کنند. به همین دلیل است که تعداد اندکی از بوکسورهای ژاپنی در پی بدست آوردن مقام های بین المللی هستند و قهرمانان ژاپنی معمولا در دنیا شناخته شده نمی باشند.

۲- Puroresu

Puroresu در واقع کوتاه شده ی Pro Wrestling است. علی رغم تمام تلاش هایی که برای ورود این ورزش به ژاپن در اوایل قرن بیستم انجام شد، تا سال ۱۹۵۱ در این کشور پا نگرفت. بخش زیادی از گسترش این ورزش مرهون اولین ستاره ی بزرگ آن یعنی ریکیدوزان (کشتی گیر سابق سومو با ملیت کره ای-ژاپنی) است که در دوران بحران هویت پس از جنگ، قهرمانی را به ژاپن هدیه داد. از جمله کشتی گیران محبوب معاصر دیگر می توان به جاینت بابا، آنتونیو اینوکی و تایگر ماسک (گروهی چهار نفره که به نوبت ماسک به چهره می گذاشتند) اشاره نمود. پورورسو مانند همتای آمریکایی خود داستان محور نبوده و بیشتر با جنبه های ورزشی سر و کار دارد چرا که بیشتر کشتی گیران این رشته رزمی کار بوده اند.

۳- کاراته(KARATE):

نوعی دفاع و مبارزه با دست خالی و بدون استفاده از سلاح است. ورزش رزمی ژاپنی بدون استفاده از سلاح و با تکیه بر حرکات سریع دست و پا می باشد.(مشت زدن و لگد زدن). سبک های کاراته عبارتند از: شوتوکان(SHOTOKAN)-کیوکوشین(KYOKUSHINKAI)– وادوریو (WADO-RYU)– شورین ریو(SHORIN-RYU)-بودوکان(BUDOKAN)– شیتوریو(SHITO-RYU)– گوجوریو(GOJU-RYU)– اوچی ریو(UECHI-RYU)

۴- آیکیدو(AIKIDO):

این دفاع به معنای “امتزاج” است. یکی از ورزشهای رزمی ژاپنی-هنری رزمی شامل قفل شدنها، حرکات سریع، پرتابها و هماهنگ سازی. آیکیدو بخاطر احترام خاصی که به حریف و وجود انسان دارد و امروزه به عنوان مادر هنرهای دفاع شخصی در جهان شناخته شده است. این ورزش زیبا برای شما اعتماد به نفس و روح و ذهنی سرشار از انرژی به ارمغان می آورد و در آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند. اهتمام به تمرینات و پشتکار و دقت و پیگیری مستمر ، از لوازم فراگیری این ورزش است.

۵- جودو(JUDO):

سبکی از دفاع رزمی با روش ملایم است. ورزش رزمی ملایم ژاپنی-ورزشی رزمی بر مبنای پرتاب کردن بدن به سمت مخالف ( کنار کشیدن از ضربه حریف) برای رسیدن به پیروزی.

۶- سومو :

سومو همواره به عنوان ورزش ملی ژاپن شناخته شده و از زمان های دور در این کشور مطرح بوده است. الهام بخش این ورزش در اصل مراسم شینتو (کشتی انسان با یک خدا) بوده و مسابقات حرفه ای آن در سال ۱۶۴۸ در معبد Tomioka Hachiman-gu توکیو آغاز شد.در این ورزش دو روش پذیرفته شده برای ادعای قهرمانی وجود دارد: اول اینکه حریف خود را به بیرون رینگ بیندازید، دوم اینکه اگر هر بخشی از بدن حریف شما به غیر از پاها با زمین تماس داشته باشد، شما برنده اعلام می شوید. البته که موارد دیگری نیز برای بی کفایتی تعریف شده و آن زمانی است که کمربند کشتی گیر یا همان ماواشی باز شود.

۷-جوجیتسو(JU-JITSU):

در واقع این دفاع به معنای “مهارت ملایم” می باشد. ورزش رزمی ژاپنی با تکیه بر حرکات دست است .

۸-جوجوتسو(JOJUTSU):

ورزش رزمی که با یک چوب ۱٫۵ متری بنام جو(JO) انجام میگیرد. به آن جودو(JODO) نیز اطلاق میگردد.

۹-بوجوتسو(BOJUTSU):

ورزش رزمی بوجوتسو که در آن روش حمله و دفاع شخصی با سلاحی موسوم به بو(BO) انجام میگیرد طرفداران زیادی دارد.

۱۰-گوشین جوجیتسو(GOSHIN JUJITSU):

ورزش رزمی مخصوص دفاع شخصی است که در ایران هم برای هنرجویان علاقمند آموزش داده می شود. در حقیقت یکی از سبک های مبارزه زمینی و گلاویزی می باشد. تمرکز اصلی سبک های گلاویزی در هنر های رزمی این است که به هنرجو آموزش داده شود که چگونه حریف خود را به زمین بزند و یا به جایی بکشاند که بتواند به وضعیت غالب و تسلط دست یابد و در انتهای مبارزه بتواند حریف را ناکار کند.

۱۱- جیتسو و یا جوتسو(JITSU/JUTSU):

پسوندی به معنی فنون-همچنین به ورزشهای رزمی که بر مبنای انجام دادن صحیح تکنیک ها و بکارگیری آنها در مبارزه مقابل حریف متمرکز است، اطلاق میشود.

۱۲-راندوری(RANDORI): مبارزه آزاد.

علاقمندان بخوانند : دانلود ۱۰ فیلم کاربردی و رایگان آموزش ورزش موی تای (بوکس تایلندی)

۱۳- کمپو و یا کنپو (KEMPO/KENPO):

سبکی از کاراته است که در آن از تکنیک های تعادل و ضربه زدن به برخی نقاط حساس و حیاتی بدن حریف بهره میگیرد. این ورزش رزمی کاربرد دفاع شخصی، بهبود سلامت و مراقبه را دارد.

۱۴-بوتوجوتسو(BOTOJUTSU):

یکی از سبک های وابسته به سلاح و یک ورزش رزمی ژاپنی-هنر آختن و بریدن با شمشیر می باشد که طرفداران خاص خود را دارد.

۱۵-لایدو(LAIDO):

یک نوع ورزش رزمی ژاپنی است که یکی از سبک های وابسته به سلاح است و به آن هنر آختن شمشیر از نیام گفته می شود.

چنانچه باز هم در زمینه ورزش های رزمی ژاپنی، ابهام و سؤالی در ذهنتان وجود دارد در بخش نظرات با ما در میان بگذارید تا به آن پاسخ دهیم.